Στα βαριά σύννεφα που μαζεύτηκαν, στη σκοτεινιά που θολώνει τις ψυχές και τον νου μας, ας αφήσουμε την ελπίδα να πετάξει λεύτερη πάνω από την πατρίδα μας, κι ας ταξειδέψουμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, για την οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι.
Ας αφήσουμε τη ματιά μας να την αγκαλιάσει σε πόλεις, σε βουνά και σε θάλασσες... σε μικρά γραφικά χωριουδάκια και σε πανέμορφα νησιά με κάτασπρα σπίτια που οι βουκαμβίλιες σμίγουν με το γαλάζιο της θάλασσας... σε ξωκκλίσια και σε πεδιάδες γεμάτες αγριολούλουδα, σε μυρωδιές λεμονοθύμαρου και βασιλικού, σε ένα ποτήρι ρακή και σε ακούσματα που έκαναν την ψυχή μας να ριγά από περηφάνεια...
ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!Ακόμα κι αν χρειαστεί να δώσουμε το αίμα μας!
Και τη ζωή μας!
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΩΡΕ!
ΕΛΛΗΝΕΣ!
Πόπη Σουφλή
...