Τέλειωσε κι αυτή η μέρα κι απέμεινε βουβό το παράπονο... πνιγμένη η οργή και ένα "γιατί"να 'ναι ζωγραφισμένο στα άδεια βλέμματα...
Άνυδρη γη η ζωή... οι σκέψεις... η ψυχή... Ατέλειωτη νύχτα και το ξημέρωμα αργεί να 'ρθει...
Και κάποιοι σαν να μας κλέβουν την ίδια μας την ψυχή...
Να γινόταν να κρατηθούνσε μια αλυσσίδα αγάπης, όλοι όσοιπαραμείνανάνθρωποι... όσοι μέσα τουςκαίει ακόμα η φλογα της αισιοδοξίας... όσοι ακόμα στα μάτια τους, έχουντη σπίθα της ζωής...
Καληνύχτα
μουσικές σπίθες ... εδώ... εδώ... εδώ... και οι ταινίες...
