Η πρώτη γουλιά καφέ... το πρώτο τσιγάρο... οι πρώτες σκέψεις.... στο χέρι σου είναι να τις κάνεις να 'χουν τη γλύκα του φθινοπωρινού πρωινού και το ξέρεις... μπορούμε να είμαστε καλά... ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες, μπορούμε να είμαστε καλά... να μην μιζεριάζουμε... να αφεθούμε στ' απλά πράγματα... σε μια εικόνα, στο χαμόγελο ενός παιδιού, σε μια συγνώμη που δεν είπαμε και την λέμε έστω και ψιθυριστά, σ' ένα τραγούδι, στο παιχνίδισμα των γλάρων... σε μια αγκαλιά ανόθευτη, με κάτι τέλος πάντων απλό, όλα μπορούν ν' αλλάξουν...
Ίσως δεν το 'ξερες, μα ο νους, μοιάζει μ' ένα μικρό παιδί... μπορείς εύκολα να τον ξεγελάσεις. ... φτάνει να το θέλεις.... και να το πιστέψεις!
Καλημέρα
Πόπη
...
