"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ"
14 Ιουνίου 1998
Άρθρο του MIΛTIAΔH EBEPT, ΠΡΙΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ !
Είναι γεγονός ότι ο κόσμος, ολοένα και περισσότερο, αποστασιοποιείται από την πολιτική.
Ότι εντείνεται και επεκτείνεται η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τουςπολιτικούς. Ότι αναπτύσσεται ένακλίμα απογοήτευσης, αγανάκτησης, οργής, ακόμη και απέχθειας.
Υπάρχει, βεβαίως, ένα γενικότερο φαινόμενο αποστασιοποίησης του πολίτη από τα κοινά, στην πιο πλατειά έννοιά τους. Το βλέπουμε ακόμη και στην αδιαφορία που επιδεικνύει ο ένοικος απέναντι σε όσα μπορεί να συμβαίνουν στην πολυκατοικία του ή ο εργαζόμενος στο χώρο της δουλειάς του. Είναι ο κυνισμός, ο ατομικισμός και ο εγωκεντρισμός της εποχής. Ενώ, όμως, το παρακμιακό αυτό φαινόμενο μπορεί να ερμηνεύει την αποστασιοποίηση από την πολιτική, δεν εξηγεί την εκφραζόμενη δυσφορία, οργή και αγανάκτηση του κόσμου.
Εξίσου βέβαιο είναι ότι οι κοσμογονικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας, η κατάρρευση των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος και
η ιδεολογική προσέγγιση των πολιτικών δυνάμεων έχουν εξουδετερώσεισε μεγάλο βαθμό τον κομματικό φανατισμό και –κατά συνέπεια– την «τυφλή» συστράτευση σε παρατάξεις. Aυτό, όμως, το πράγματι θετικό στοιχείο, μπορεί να ερμηνεύσει μια μεγαλύτερη ρευστότητα στο εκλογικό σώμα, μια μεγαλύτερη κινητικότητα τωνψηφοφόρων μεταξύ των κομμάτων.
η ιδεολογική προσέγγιση των πολιτικών δυνάμεων έχουν εξουδετερώσεισε μεγάλο βαθμό τον κομματικό φανατισμό και –κατά συνέπεια– την «τυφλή» συστράτευση σε παρατάξεις. Aυτό, όμως, το πράγματι θετικό στοιχείο, μπορεί να ερμηνεύσει μια μεγαλύτερη ρευστότητα στο εκλογικό σώμα, μια μεγαλύτερη κινητικότητα τωνψηφοφόρων μεταξύ των κομμάτων.
Δεν μπορεί, όμως, να ερμηνεύσει καιτην αποστασιοποίηση από την πολιτική. Αντιθέτως μάλιστα. Δεδομένου ότι εξασφαλίζει νηφαλιότερη σκέψη, στον πολίτη, καθιστά σοβαρότερητην καταγγελία του για την πολιτική.
Δυστυχώς οι πολλοί, οι απλοί και τίμιοι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Μας αμφισβητούν και μας καταγγέλλουν. Και το χειρότερο –όπως θα έλεγε ο Kολοκοτρώνης– δεν είναι που μας κατηγορούν. Είναι που έχουν δίκιο.
Οφείλουμε, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, να ομολογήσουμε την αλήθεια και να συμπεριφερθούμε ανάλογα. Οι αδυναμίες μας είναι πολλές. Αφορούν, πρώτον αυτά που κάνουμε ενώ δεν θα έπρεπε να κάνουμε και δεύτερον αυτά που δεν κάνουμε ενώ θα έπρεπε νακάνουμε.
Βάναυση πρόκληση του πολίτη
H κατάσταση που επικρατεί σήμερακαι οι κίνδυνοι που απειλούν την οικονομία, την κοινωνία και τα εθνικάσυμφέροντά μας επισημαίνουν την ανεπάρκεια, την ολιγωρία, την ανευθυνότητα της πολιτικής. Αποκαλύπτουν ότι δεν κάναμε αυτά που λέγαμε, αυτά που έχει ανάγκη ο τόπος, αυτά που περίμενε από εμάς ο κόσμος. Εξηγούν, σ’ ένα μεγάλο βαθμό τη δυσπιστία, την έλλειψη εμπιστοσύνης, τηναπογοήτευση και την αγανάκτησητου κόσμου.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, πέραν τηςαποτυχίας, της πλατυποδίας και τηςαναποτελεσματικότητας της πολιτικής, τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας καιφερεγγυότητας του πολιτικού κόσμου. Τίθεται ζήτημα νοοτροπίας καισυμπεριφοράς, διότι όχι μόνο αδικήσαμε αυτή τη χώρα και αυτό το λαό, αλλά επιπλέον επιμένουμε να προκαλούμε κιόλας. Mε την υποκρισία καιτην απόπειρα εμπαιγμού της κοινήςγνώμης. Mε την αλαζονεία και την αποστασιοποίησή μας από τα καθημερινά προβλήματα της τεράστιαςπλειοψηφίας των Ελλήνων. Mε την αντίφαση των λόγων και των έργωνμας. Mε τη δράση και με την αδράνειά μας.
Αισθάνεται βάναυση πρόκληση κόσμος εάν μας βλέπει να μην κουβεντιάζουμε, να μη συνεννοούμαστε, να μη συνεργαζόμαστε ούτε καν γιατα εθνικά μας θέματα, αλλά να συμφωνούμε διακομματικά όταν πρόκειται να θεσπίσουμε δικαιώματα ή προνόμια στον ευρύτερο χώρο της πολιτικής ή όταν πρόκειται να καλύψουμεκάποιον από εμάς. Δίνουμε την εικόνα συντεχνίας. Και αυτήν την εικόναπρέπει να σπάσουμε.
Aγανακτεί η κοινή γνώμηεάν εμείςπου ψηφίζουμε τους νόμους, αδιαφορούμε για την εφαρμογή τους, εάνσυνεργούμε στην παράβασή τους και –ακόμη χειρότερα– εάν αυτοεξαιρούμαστε. Όταν το Σύνταγμα ορίζει ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον των νόμων, εμείς δεν μπορούμε να είμαστε... πιο ίσοι. Όταν εμείς ψηφίζουμε τους νόμους δεν μπορούμε να θέτουμε τουςεαυτούς μας υπεράνω των νόμων.
Όταν εμείς ορίζουμε πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άλλοι υποχρεούμαστε να αποτελούμε πρότυπα συμπεριφοράς. Και αυτό δεν συμβαίνει.
Αντιθέτως μάλιστα. Είναι πρόκλησηνα λέει ο πρωθυπουργός **«πηγαίνετε στον Eισαγγελέα» τη στιγμή που τακαταγγελλόμενα σκάνδαλα μόνον μεαπόφαση της Βουλής μπορεί να διερευνηθούν. Και είναι δύο φορές πρόκληση που όταν έρχονται κάποιασκάνδαλα στη Βουλή δίνει εντολή καταψήφισης των προτάσεων για Εξεταστικές Επιτροπές. Ταυτόχρονα υπάρχει και τούτο. Όταν για πρώτη φορά ετέθη θέμα Ειδικού Δικαστηρίου βούϊξε ο τόπος για την ανεπάρκεια και καιτην ακαταλληλότητατου ισχύοντος νομικούπλέγματος. Δέκα χρόνια από τότε τι άλλαξε,γιατί δεν άλλαξε και ποιες εντυπώσειςθέλουμε να δημιουργούνται στην κοινή γνώμη.
H βουλευτική ασυλία
Πλήττει βάναυσα το κύρος του Κοινοβουλίου ο χουλιγκανισμός και ηδημόσια κραυγή «είμαι βουλευτήςκαι μπορεί να σε δείρω γιατί έχω ασυλία». Προκαλεί το δημόσιο περί δικαίου αίσθημα η επίκληση της βουλευτικής ιδιότητας για να αποτραπεί η διαλεύκανση αδικημάτων του κοινούποινικού δικαίου, ακόμη και όταν υπάρχει θάνατος. Και όπως είναι γνωστό υπάρχουν πέντε περιπτώσειςτροχαίων ατυχημάτων που στοίχισανανθρώπινες ζωές, αλλά παρέμεινανανεξιχνίαστες εξαιτίας εμπλοκήςβουλευτών.
H πρακτική, λοιπόν, που ακολουθείώς τα σήμερα η Βουλή, πάγια, σχεδόν, η άρνηση άρσης της ασυλίας γιαπεριπτώσεις αδικημάτων του κοινού ποινικού δικαίου αποτελεί κατάχρησηθεσμούκαι προκαλεί δυσφορία και αγανάκτηση στην κοινή γνώμη. Δεν είναι δυνατόν εκείνος που ψηφίζειτους νόμους να μην υπόκειται στουςνόμους.
Δεν είναι δυνατόν ο βουλευτής που αδικείται από πολίτη να κινείκάθε ποινική και αστική διαδικασία και ταυτόχρονα ο πολίτης που αδικείται από βουλευτή να μην μπορεί ναπάρει πουθενά το δίκιο του. Δεν είναιδυνατόν να υβρίζει, να συκοφαντεί, να πλαστογραφεί, να συμμετέχει σεαπάτες, να είναι συνυπεύθυνος θανάτου ο οιασδήποτε βουλευτής καινα αίρεται υπεράνω των νόμων. Ποιος θαπροστατεύσει τον πολίτη από τους προστάτες του;
H πρόκληση ξεπερνά κάθε όριο ταν σχεδόν όλοι αναμασούσε τα ίδια περίπου πράγματα αλλά όταν έρχεταιη ώρα των αποφάσεων διαπράττουμε τα ακριβώς αντίθετα.
Υπήρξε, ωςγνωστόν, συγκεκριμένη πρόταση από τη Nέα Δημοκρατία για την τροποποίηση του άρθρου 26 του Συντάγματος ώστε να περιοριστεί η ασυλία αποκλειστικά και μόνο στις περιπτώσειςπολιτικής δραστηριότητας.
Δυστυχώς, όμως, υπερψηφίστηκε μόνο από 108 και καταψηφίστηκε από 173. Καιαυτό ακριβώς αποκαλύπτει πρόθεσησυνέχισης της ίδιας πρακτικής, συνιστά πλήγμα στο κύρος του κοινοβουλευτισμού, τείνει να εξαφανίσει κάθείχνος αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου, αποκαλύπτει τα αίτια της αποστασιοποίησης, της δυσφορίας, τηςέλλειψης εμπιστοσύνης, αγανάκτησης του κόσμου.
Εάν ο βουλευτής μειονεκτεί σε ήθος και προσφορά αλλά πλεονεκτείσε δικαιώματα και οφέλη, εάν ο ανταγωνισμός των πολιτικών είναι στο τι θα πάρουν και όχι το τι θα δώσουν, εάν η πολιτική γίνεται συνώνυμη της εξαπάτησης, της αναξιοπιστίας και της αποτελμάτωσης βρισκόμαστε ενώπιον δράματος. Οφείλουμε να ομολογήσουμε, να ζητήσουμε συγνώμηκαι να επαναστατήσουμε. Διαφορετικά ας πάμε στα σπίτια μας.
Aρχειν διά του παραδείγματος
Δεν εκπροσωπείται, λοιπόν, έτσι ένας λαόςκαι δεν κυβερνιέται έτσι ένας τόπος. Διακρίνονται ήδη ξεκάθαρα τα τεράστια προβλήματα διακυβέρνησης. Και είναι φανερό το χρέοςόλων.
Iδίως σήμερα που σβήνουν οι ιδεολογικές συσπειρώσεις και η κοινωνία έχει ανάγκη προτύπων, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υποχρεούμαστενα ανταποκριθούμε στην αρχή τουάρχειν διά του παραδείγματος.
Έχουμε ανάγκη μαχητών κι όχι θρασύδειλων, πλιατσικολόγων και εξαρτημένων. Δεν την αντέχει ο τόπος τόση μιζέρια και εξάρτηση.
Και ούτε μπορούμε να αφήσουμε την μοίρα του τόπου στα διαπλεκόμενα. Yποχρεούμαστε να προχωρήσουμε σε πανστρατιά κοινωνικής ανασυγκρότησης, εθνικής αφύπνισης και ηθικής ανάτασης. Yποχρεούμαστε να πούμε την αλήθεια, να επιδείξουμε αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Yποχρεούμαστε να αναδείξουμε πρότυπα και όχι να μετατραπούμε σε παραδείγματα προς αποφυγή.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
MIΛTIAΔHΣ EBEPT
Ο Μιλτιάδης Έβερτ -είχε χαρακτηριστεί Λαϊκός δεξιός- δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο να γίνει πρωθυπουργός, με αυτά που έλεγε και έγραφε. Είναι γνωστές οι κόντρες του με τον Αρχιερέα της διαπλοκής και οι θέσεις του για την ληστεία του χρηματιστηρίου. Για να είμαστε δίκαιοι θα του "χρεώσουμε" και του συμπαθέστατου Μίλτου κάποιες περίεργες "κουμπαριές" ....όπως και ότι αν είχε παραμείνει αυτός αρχηγός της ΝΔ και γινόταν στην συνέχεια -πιθανόν από το 2000- πρωθυπουργός, ίσως -λέμε ίσως- να υπήρχε άλλη εξέλιξη στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας μας. Χειρότερα αποκλείεται να ήταν!
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Μιλτιάδης Έβερτ (Αθήνα, 12 Μαΐου1939- Αθήνα, 9 Φεβρουαρίου2011) ήταν Έλληνας πολιτικός, πρώην δήμαρχος Αθηναίων και πρώην πρόεδρος της ΝΔ. Ήταν γιος του Άγγελου Έβερτ.
Είχε χαρακτηριστεί ως Λαϊκός δεξιός.
* ΟΚώστας Καραμανλής -ως πρόεδρος της ΝΔ- αποτελούσε πρόταση του "δαιμόνιου" πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη ....μόνον για τ' όνομα!
Ο Ελληνικός λαός πλήρωσε και πληρώνει ακριβά, αυτή την "πρόταση" και η αποδεδειγμένη ανεπάρκεια του Κώστα Καραμανλή -ως πρωθυπουργού- "διεκδικεί" μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο ξεχαρβάλωμα και το ξεπούλημα της Ελλάδος.
Πάντως ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης κατάφερε και διαιώνισε -πολιτικά- το "είδος" του....
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
**Έλεγε ο αείμνηστος Μιλτιάδης: "Είναι πρόκλησηνα λέει ο -οποιοσδήποτε- πρωθυπουργός «πηγαίνετε στον Eισαγγελέα»τη στιγμή που τα καταγγελλόμενα σκάνδαλα μόνον με απόφαση της Βουλής μπορεί να διερευνηθούν."
Είναι η ποιο εμετική φράση, του έτσι κι' αλλιώς Εμετικού, Αρχιδιαπλεκόμενου, Αρχιερέα, από την όποια "παρακινήθηκα" ο βλαξ και "κατήγγειλα" μεγάλη υπέρβαση έργου από τον "Εθνικό προμηθευτή".
ΜΟΥ ΤΗ ΡΊΞΑΝΕ ΣΤ' ΑΥΤΙΑ ....ΚΑΙ ΠΛΉΡΩΣΑ ΤΖΕΡΕΜΕΔΕΣ ....ΚΑΙ Η "ΚΑΤΑΓΓΕΛΊΑ" ΠΉΓΕ ΣΤΑ ΑΖΉΤΗΤΑ ....ΚΑΙ ΧΩΡΊΣ ΚΑΜΙΆ ΔΙΕΡΕΎΝΗΣΗ ....ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΎΛΑ "ΤΡΟΦΊΜΩΝ" ΣΥΝΔΙΚΑΣΚΥΛΙΩΝ !!!!
[ ΑΝΑΓΝΏΣΤΗΣ ]