Να σου ζήσει καπετάνιε...
Όταν το τηλέφωνό σου κτυπάει στις 2.48 το πρωί... τρέμει η ψυχή σου μέχρι να το σηκώσεις... ξέρετε το μυαλό του ανθρώπου δεν πάει στο ... καλό....
Στην άλλη πλευρά της γραμμής, ένας φίλος... ένας αδελφός... ο καπταιν-Γιάννης... η φωνή, ανάμεσα στη χαρά και στη συγκίνηση... εκεί που βραχνιάζεις... που κομπιάζεις, που θες να κρατήσεις ένα δάκρυ...
"ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Βγήκε λοιπόν η ...
κοράκλα του καπετάνιου....
Να έχει την ευλογία του Θεού και την στοργή της Παναγιάς... μαζί με την αγάπη των γονιών και των αδελφών της...
Να σου ζήσει καπετάνιε...
Η γέννηση ενός μωρού, μιας νέας ψυχούλας, είναι μια νέα ζωή... είναι ΕΛΠΙΔΑ!
Μελοκάνελλο να μυρίζει η ζωή της...
Πόπη
Υ.Γ. ήταν οι πρώτες νότες που ήρθαν στην σκέψη μου...