Στην πορεία της ζωής σου, χάθηκες μέσα στο ανώνυμο πλήθος.... πέρασες τη ζωή σου αναζητώντας κάπου ν' αράξεις, από κάπου να πιαστείς, να εξαρτηθείς, κάπου να προσκοληθείς... κι έγινε η ανωνυμία μέσα στο πλήθος, ο κόσμος σου... ένας κόσμος που έτρεχες μαζί του, για ν' αποκτήσεις υλικά αγαθά... και κάπως έτσι χάθηκες.. κάπως έτσι πέρασες στην ουσία, στη ζωή του σκλάβου...
Σήμερα, αυτός ο κόσμος σου, καταρρέει... ο κοσμος σου, που τον νόμιζες αιώνιο και τον ακολούθησες πλανεμένος από εικονικες πραγματικότητες...
Είναι ευκαιρία να θυμηθείς ποιός είσαι στ' αλήθεια... Είναι ευκαιρία να βρεις όλα όσα έχασες, αλλά αυτή τη φορά, αναζήτησέ τα στα απλά... στα πιο φτωχά λουλούδια του αγρού.... και λάτρεψε τα χρώματά τους... είναι αληθινά...είναι ότι πιο αληθινό μπορείς να χαϊδέψεις....
Καληνύχτα
Πόπη
....