Τούτος ο λαός, έκανε πάντα την χαρά και τον πόνο του, τραγούδι...
Στο τραγούδι ξεδίπλωσε τη ζωή του... εκεί έγραψε υποθήκη την εθνική του ταυτότητα, εκεί και την περηφάνεια του... μόνο που από τότε, πέρασαν χρόνια... και μένουν κάποιες τέτοιες μέρες που μαζευόμαστε γύρω από ένα τραπέζι ναα τραγουδάμε... τραγουδάμε τα τραγούδια που δεν ξέφτισαν στο πέρασμα του χρόνου... όπως δεν ξέφτισαν και οι δικές μας οι Αξίες... απλά τ'αφήσαμε να γεμίσουν σκόνη....
Ας τις ανασύρουμε σιγοτραγουδώντας για το δίχτυ της ζωής που τ'αφήσαμε να τυληχτεί γύρω μας, κάνοντας βήματα σε ένα ταξίμ ζεϊμπέκικο... κι όλα τα άλλα θα έλθουν... φτάνει να τ'αποφασίσει η ελληνική ψυχή να βρει το δρόμο της...
χρόνια πολλά..
Πόπη