Πως καρτερείς την Λευτεριά να σε'βρει ;
Ο δρόμος που εσύ χάραξες δεν είναι ο δικό της ,
καρδιά αλλού φυσά εκείνος ο αέρας και το ξέρεις ,
πλάσε με χέρια με αγάπη για τον λυτρωμό της .
Έμπα στον δρόμο της ζωής, ξεψάχνισε την ,
κοίτα να δεις ανάσα έχει που στερεύει .
Είναι αυτήν που σε'χει προσπεράσει
ή είναι αυτήν που ν'αναστηθεί γυρεύει ;
Μα εγώ πως χάθηκα κι απομακρύνθηκα από εκείνη ,
μήπως στον φόρτο της ζωής και στα γυρεύω ,
ή μήπως στον πόνο ενός λαού που εγώ κωφεύω
και δεν θυμάμαι την αξία του λυτρωμού της ;
Της Λευτεριάς η ανάσα πως μυρίζει ;
Γιατί την ξέχασα και πια δεν την θυμάμαι
και πως να βρω κουράγιο κι αετοσύνη..
σ'αυτό που στέρησαν να βρω λιγάκι απάγκιο .
Μήπως του γένους μου η Ιστορία μέλει να ξαναζήσω
σαν θα δω πως βαλσαμώνουν τ'όνειρό μου,
ή αυτά που εγίναν πάλι σαν θέατρο σκιών θα τ'αναστήσω
ν'αποκαρδιώσω πάλι αυτόν τον αέναο εχθρό μου ;
Πως καρτερείς την Λευτεριά να σε'βρει ;
Ο δρόμος που εσύ χάραξες δεν είναι ο δικό της ,
καρδιά αλλού φυσά εκείνος ο αέρας και το ξέρεις ,
πλάσε με χέρια με αγάπη για τον λυτρωμό της .
Κάπου εκεί είν'αυτήν και με γυρεύει ,
σαν να με καλεί να δώσω αυτό που'δώσαν κι άλλοι
και μεσ΄της αντρειοσύνης την γλυκιά την παραζάλη
να ζήσω λεύτερα την καρδιά και πάλι ν'αρμενίζει .
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΙΕΡΩΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙ...":