Δεν αντέχονται τόσοι βομβαρδισμοί πια στην ψυχή μας.. Ξεχάσαμε τι σημαίνει ζωή, τη σημαίνει γέλιο, ξεγνοιασιά... τι σημαίνει έρωτας κι αγάπη...
Διαλυόμαστε... έφτασαν τριάμισυ χρόνια για να χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας...να διαλυθούν οι ζωές μας..
Στη μεγάλη ένταση, επιλέγω να δραπετεύω στη μουσική για να παίρνω μικρές δόσεις ανάσας... δραπετεύω σε κάποιες άλλες εποχές ανεμελιάς...
"Ο νους κοροϊδεύεται εύκολα", μου είχε πει ένας φίλος καρδιάς... και είχε δίκιο.
Πάμε να .. κοροϊδέψουμε τον νου...
Αν θέλετε, ακολουθείστε με... μόνο πάρτε μαζί σας για αποσκευή, έστω λίγο κέφι, από το ελάχιστο που μας έχει απομείνει...
Αφήστε τις σκοτούρες πίσω... για το κέφι, αρκεί λίγο κρασάκι κι αν το νοιώσετε, και μια στροφή στα παλιά μωσαϊκά της νιότης μας.. εκεί που έσμιγαν η ζεϊμπεκιά της ψυχής με το χασάπικο και την παρέα, μια αγκαλιά...
Είναι χρυσά, λαϊκά κι αξέχαστα .... είναι τα τραγούδια της ψυχής μας...
Πόπη