Δεν σκέπτομαι ποτέ, το θέμα στις καλημέρες και στις καληνύχτες μου... απλά ξεκινώ να κτυπώ στα πλήκτρα τις λέξεις έτσι όπως έρχονται αυθόρμητα στο νου, χωρίς να τις λογοκρίνω.. χωρίς να τις βάζω σ'αυλάκια... ελεύθερα όπως νοιώθω τη στιγμή...
Πολλές φορές, νοιώθω να βαδίζω σε μονοπάτια εκτός τόπου και χρόνου, κι είναι γιατί δεν ορίζω τον τόπο και τον χρόνο ανάλογα με τις ανάγκες των άλλων, αλλά έτσι όπως εγώ ζω κι αισθάνομαι την δική μου πραγματικότητα..
Χαράζω τον δικό μου δρόμο, το δικό μου μονοπάτι.. αυτό που με κάνει να νοιώθω όμορφα μ'εμένα, με τα μέσα μου, με την συνείδησή μου.. με τους ανθρώπους που μ'αγαπούν γι αυτό που είμαι, με τους ανθρώπους που αγαπώ γι αυτό που είναι, γιατί αυτό είναι που με κάνει να νοιώθω ελεύθερη........
Οι χαραγμένοι δρόμοι είναι για άλλους...
Καλό ξημέρωμα
Πόπη