Στοιβαγμένα θρηνούν τα όνειρα... στην αιώνια "μάχη"του αρσενικού με το θηλυκό, υπάρχουν οι νικητες και οι ηττημένοι... υπάρχουν εκείνες οι τιποτένιες στιγμές του αρσενικού που "βρυχάται"ιαχές νικητή, και καυχιέται πως άφησε πληγές και σημάδια σε γυναικείες ψυχές...
Μόνο που μια φωνούλα μέσα του, που προσπαθεί μάταια να την φιμώσει, θα του θυμίζει πάντα πως ένας αληθινός άντρας, δεν κρίνεται από την ικανότητά του να πικράνει μια γυναίκα, αλλά από την ικανότητά του να την κάνει ευτυχισμένη...
Στην εποχή της απέραντης εσωτερικής μοναξιάς και των συναισθημάτων που παίζονται ανάμεσα σε καλώδια και πλήκτρα, ο έρωτας και η αγάπη γυρνούν σαν φαντάσματα τις νύχτες ψάχνοντας να χωθούν σε κάποιες καρδιές, μα τις βρίσκουν σφαλιστές.... κι η αγάπη, αξόδευτη θα ακροβατεί μ'ένα "ΓΙΑΤΙ"που ίσως δεν απαντηθεί ποτέ... ίσως γιατί ο Κάιν, θα τρέχει να σκεπάσει τη γύμνια της ψυχής του... αυτής που δεν είχε το θάρρος να φανερωθεί....
Κι απέμειναν ο έρωτας κι η αγάπη να θρηνούν σε άπνοες στιγμές...όνειρο ήτανε...
Καληνύχτα
Πόπη