Το βρήκες χαμένο σ'ένα κουτί από αναμνήσεις... αυτές που φυλάς για να σου θυμίζουν πως κάποτε ταξείδευες στα χρόνια τα νεανικά.. γρατζουνισμένο 45άρι, παράτεροι οι ήχοι στη βελόνα του Κ25... έτσι όπως παράτερη είναι σήμερα η ζωή σου... βογγητό θυμίζει κι όχι γέλιο λεύθερο... καρδιά λεύθερη..
Η σταγόνα στο παλιό δισκάκι, ήταν ένα δάκρυ που κύλησε για το χθες που έφυγε, για το σήμερα που είναι νεκρό, για το αύριο που δεν σ'αφήνει να τ'ονειρευτείς.. τη ζωή σου τα καθιερωμένα κλισέ την ορίζουν.. σε κάποιο ράφι του ψυγείου αφημένη η χαρά κι η καρδιά και πως να ξεπαγώσουν...
Εκείνη η σταγόνα απ'το δάκρυ, ίσως και να 'ναι η αρχή για να ξεπαγώσει η καρδιά και η χαρά...
Καλό ξημέρωμα
Πόπη