Γύρω σου, τίποτα δεν μοιάζει να 'ναι αληθινό... σαν ένας καμβάς ζωγραφικής με χρώματα χυμένα ανάκατα... κι οι άνθρωποι σαν οφθαλμαπάτες.. εφήμερες παρουσίες...
Κι εσύ, μοναχικός ταξειδευτής στην πορεία της ζωής σου, σαν από άλλο πλανήτη... σαν τούτη η γη όπως έγινε να μην σου κάνει... κι η αίσθηση της μοναξιάς, μεγαλώνει όλο και πιο πολύ...
Κι εκείνο το δάκρυ που δεν μπορείς να κρατήσεις, είναι γι αυτούς που δεν πρόλαβαν ν'αλλάξουν ζωές.. γι αυτούς που οι ερωτήσεις τους έμειναν αναπάντητες... γι αυτούς που δεν άφησαν την καρδιά λεύτερη να δείξει τους κτύπους της...
Καληνύχτα
Πόπη