Δρόμοι όλη η ζωή μας... κάθε δρόμο, στο τέλος του τον γνωρίζεις, γιατί στο τέλος ωριμάζει ο πόνος και γίνεται αλμυρό το δάκρυ.. κάποιες φορές γίνεται κι αίμα αλμυρό, όταν ακόμα κι ο πόνος, κουράζεται να ζει...
Στο τέλος του δρόμου, σε περιμένει τ'απόσταγμα..αυτό που πότισες της καρδιάς σου τους πόρους, αυτό που σου άνοιξε τα απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου και σου δειξε τα μυστικά..
Την αρχή και το τέλος δεν τα ορίζεις εσύ... εσύ μόνο τα ενδιάμεσα γεμίζεις κι επιλέγεις πως θα πορευτείς...
Μακάρι να 'χει ουσία η πορεία σου...
Καληνύχτα
Πόπη