Όχι ... δεν είναι ακόμα η ώρα της καληνύχτας... αλλά... να... με ξεσήκωσαν κάποια φιλαράκια που συναντήθηκαν μέσα από τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑκι έγιναν φίλοι... κι αυτή την ώρα βρίσκονται σ'ένα παλιό κουτουκάκι στα ΚΑΣΤΡΑ στη Θεσσαλονίκη και το γλεντάνε ωςΩΡΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...λαδόκολλα, κρασί κεχριμπαρένιο και μεζελίκια σαν τον παλιό καλό καιρό..
Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές, φτάνουν οι νότες απ'τα ρεμπέτικα ως εδώ, φτάνει η θαλασσινή αύρα της ψυχής, που σμίγει με την μουσική αύρα κάποιων απλών ελλήνων, που μέσα στα μποφόρια της ζωής, μπορούν να ζουν και τα όμορφα μποφόρια κάποιων ξεχωριστών στιγμών μ'ένα ποτήρι κρασί, μάτια που λάμπουν και καρδιές που δονούνται απ'το τραγούδι και τον χορό.
"Το 'χω βάλει στοίχημα να ενώσω όλους τους αναγνώστες του ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ από την Θεσσαλονίκη"μου έλεγε ένας απ'αυτούς...
Το 'πε και το κάνει πράξη... ήδη τα.. τραπέζια στήθηκαν μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων... εκεί σε κάποια δρομάκια της Θεσσαλονίκης... και το γλέντησαν... μετά μουσικής... και το συνεχίζουν.. σε κουτουκάκια.. και τσουγκρίζουν τα ποτήρια στην υγειά των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ....κι η παρέα μεγαλώνει...
Να 'ναι καλά...και μακάρι τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, να ενώνουν τους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Πόπη
Υ.Γ. 1. Το κέρατό μου μέσα, ζηλεύω που δεν είμαι μαζί τους...
Υ.Γ. 2. ΛΕΩΝΙΔΑ, σας περιμένουν κι εσάς...