Η σκιά είναι πάντα εκεί γύρω σου... άλλοτε μπρός σου, κι άλλοτε να σ'ακολουθεί... είναι για να σου θυμίζει όσα έχασες, όσα λάθεψες, για όσα πόνεσες.. στοχεύει στην καρδιά σου για να την θρυμματίζει..
Έχει όνομα... την λένε ... μοναξιά...
Κάποτε την φοβόσουν... σήμερα έγινε φίλη σου...
Κάποτε την ξόρκιζες... σήμερα έγινε σύντροφος στις ανατολές και στις νύχτες... στο διάβα της μέρας.. της κάθε μέρας που κυλά το ίδιο σαν χθες και προχθές... κι εκεί χάνεις τον χρόνο...
Απλώνεις το χέρι για να πιαστείς... κι υπάρχει κενό... θες να μιλήσεις κι ακούς την ηχώ της δικής σου φωνής... κανείς δεν θα δει το δάκρυ σου, κανείς δεν θ'ακούσει τους χτύπους της καρδιάς σου..
Επιλογές.. ή φόβος να ξαναβγεις στη ζωή;
Εσύ ξέρεις.. μόνο που η ζωή, δεν περιμένει...
Ίσως αν πάρει σχήμα και μορφή, να γκρεμίσεις τους τοίχους που σήκωσες γύρω σου...
Ίσως να ξαναβγεις στη ζωή...
Καλό ξημέρωμα
Πόπη