Νύχτα... η ώρα που τα φώτα σβήνουν και συσσωρεύονται τ'ανείπωτα... κι ορμούν οι θύμησες και σε τυλίγουν... και γίνεσαι αδύναμος... είναι οι στιγμές που ο εχθρός καταλαμβάνει χώρο, αλλά με νίκες μικρές που λίγο κρατούν... όσο κι οι καταιγίδες...
Και τότε είναι η ώρα της σιωπής... η ώρα της αναγέννησης... εκεί που βρίσκει χώρο η ειρήνη για ν'απλωθεί.. οι μικρές νίκες..
Είναι η ώρα που ρισκάρεις.. που τολμάς...
Είναι η ώρα που η αγάπη βρίσκει το χώρο της... κι αυτή είναι το όπλο σου...
Καληνύχτα
Πόπη