Το χώμα γελάει πάντα τελευταίο...
Έφυγε από την ζωή πριν από λίγες ημέρες ο πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Όλα τα sites δημοσίευσαν την είδηση του θανάτου του και έκαναν μία σύντομη αναφορά στο επιχειρηματικό έργο του.
Επειδή όμως είναι άφθαστο το ελληνικό κουσούρι της λήθης και της κοντής μνήμης, κανείς δεν αναφέρθηκε στις δηλώσεις του Σταυρίδη τον Αύγουστο του 2013, όπου ευθέως έστειλε τους Έλληνες να πάνε να γαμηθούνε, τους αποκάλεσε ηλίθιους, υποστήριξε ότι αν οι Έλληνες είχαν – έστω – μέτριανοημοσύνη, τότε το λιμάνι του Πειραιά θα ήταν μεγαλύτερο και από αυτό του Αμβούργου, τόνισε δε, ότι μακάρι να ζούσε στην Νορβηγία, ή – ακόμα καλύτερα – μακάρι να ζούσε στην Ελλάδα αλλά να είχε γύρω του Νορβηγούς.
Αργότερα ανέφερε πως όλοι στην Ελλάδα αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις εκτός από τρεις, τέσσερις ή πέντε πολιτικούς, μεταξύ αυτών και ο πρωθυπουργός.
Τέλος, ως ευφυής manager, μάς έκανε και μία ένεση ηθικού τονίζοντας ότι «Αυτοί είναι οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς, κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Αν αρχίσεις και κλαψουρίζεις ότι κάποιος εκμεταλλεύεται τη δυστυχία σου, είναι δική σου ευθύνη να γυρίσεις τα πράματα. C 'est la vie (σ.σ: έτσι είναι η ζωή), είναι θέμα νοοτροπίας»
Σταυρίδη, εγώ δεν έχω κοντή μνήμη. Έχω φωτογραφική μνήμη. Για την ακρίβεια, η μνήμη μου δεν είναι ανθρώπινη. Είναι ένας σκληρός δίσκος. Χωράει τα πάντα και διαγράφω μόνο όσα θέλω εγώ.
Ο Σταυρίδης λοιπόν τίναξε τα πέταλα.
Και τώρα Σταυρίδη, ποιος ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ;
Ή, σωστότερα, ποιος ΓΑΜΗΘΗΚΕ;
Σταυρίδη πρέπει να είσαι παγκοσμίως το μοναδικό στέλεχος επιχειρήσεων που
δικαιώθηκε μετά τον θάνατό του. Τώραείσαι πραγματικός πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Τώρα είσαι πραγματικός πρόεδρος του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του ΔημοσίουΣτον ΔΗΜΟΣΙΟχώρο – όπως είναι το νεκροταφείο που θα σε παραχώσουν – απέκτησες – έστω και προσωρινά – ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 2 μέτρων χώματος, την οποία θα ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣμε τον καλύτερο τρόπο αφού θα γίνεις μεζές για τα σκουλήκια.
Σταυρίδη, αν ήσουν – έστω – μέτριας νοημοσύνης άνθρωπος, εφόσον γνώριζες ότι είσαι έτοιμος για αναχώρηση, θα φρόντιζες στα τελευταία σου να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και όχι να καθυβρίζεις χυδαία και ελεεινά έναν γενναίο και περήφανο λαό, όπως είναι οι Έλληνες.
Και μην βγει τώρα κανείς “ευαίσθητος” και “πολιτισμένος” να μιλήσει για ασέβεια στους νεκρούς. Και ο Εφιάλτης και ο Πήλιος Γούσης νεκροί είναι. Τι σημασία έχει αν ένα χαρτί είναι στον κάδο με τα κωλόχαρτα ή είναι στην χωματερή; Είτε εδώ είτε εκεί, χεσμένο το έχουμε.
Σε αυτό το σημείο να δώσω και μία συμβουλή τεχνικής φύσεως. Πέρασα και μία βόλτα από το siteσου… Να δώσω μία συμβουλή στον webmaster της σελίδας σου.
Ένα site πρέπει να “τρέχει” ανεπηρέαστο από εξωτερικούς παράγοντας. Μία σελίδα πρέπει να ανανεώνεται τακτικά.
Προτείνω λοιπόν, στο site του Σταυρίδη, να ενημερώσετε την ενότητα όπου αναφέρεται το βιογραφικό του, και να προσθέσετε αυτό, όπως ακριβώς το βλέπετε στην παρακάτω εικόνα (κλικ για μεγέθυνση)
Και να κλείσω το κείμενό μου όπως ακριβώς το έκλεισε και ο Σταυρίδης τον Αύγουστο του 2013.
“Αν αρχίσεις και κλαψουρίζεις ότι κάποιος εκμεταλλεύεται τη δυστυχία σου, είναι δική σου ευθύνη να γυρίσεις τα πράματα.”
Από τον αγύριστο που πήγες, είναι λίγο δύσκολο να τα γυρίσεις τα πράγματα Σταυρίδη…
Πηγή