Ο πόνος είναι φάρμακο, είναι το βαλσαμο που δρά μονάχα μακροπρόθεσμα, που θα την αλλάξει, θα την γιάνει και θα την ολοκληρώνει λίγο λίγο.
Ο πόνος θα την μάθει να μετρά και να αφαιρεί, να προσθέτει και ύστερα να ξεχωρίζει και να διαιρεί.
Θα της δείξει πως χωρίς εκείνον δεν μεταλλάσσεται ούτε και εξελίσσεται μοναχή της ποτέ!
Τον πόνο, μέτρησέ τον σε μάτια που βουρκώνουν... σε λυγμούς που φτάνουν ως κόμπος στον λαιμό και δαγκώνεις τα χείλη σου για να μην βγει...
Το πόνο, να τον μετράς όταν σπάει σε κομμάτια η ψυχή σου... όταν γκρεμίζεται ο κόσμος σου, κι εσύ, στέκεσαι όρθιος και ... χαμογελάς...
Και κάπως έτσι αλλάζεις... μέσα από πολύ μεγάλους πόνους... γιατί οι μεγάλοι πόνοι, είναι βουβοί και κλαίνε σιωπηλά σαν τα παιδιά...
Καλλιόπη
– Πότε ηρεμεί του ανθρώπου η ψυχή;
– Όταν σταθεί στα πόδια της μετά απο πολλά χαστούκια που θα μετρήσει στο κορμί της.
– Μα τα χαστούκια προκαλούν πόνο..
– Ο πόνος είναι φάρμακο, είναι το βαλσαμο που δρά μονάχα μακροπρόθεσμα, που θα την αλλάξει, θα την γιάνει και θα την ολοκληρώνει λίγο λίγο. Ο πόνος θα την μάθει να μετρά και να αφαιρεί, να προσθέτει και ύστερα να ξεχωρίζει και να διαιρεί. Θα της δείξει πως χωρίς εκείνον δεν μεταλλάσσεται ούτε και εξελίσσεται μοναχή της ποτέ!
– Να αλλάξει σε κάτι άλλο δηλαδή;
– Να αλλάξει ό,τι σκάρτο και οποία αδυναμία την ακολουθεί. Να συνειδητοποιήσει και να συνειδητοποιεί τα λάθη της. Να παρεμβαίνει, να διορθώνει, να ζητάει συγγνώμες και να αποκολλάται απο κάθε κατάσταση που θα θυμίζει κάτι απ’το παρελθόν.
Που θα την φθείρει πάλι και που τίποτε καινούριο δε θα’χει να της δώσει. Τα ηνία της ζωής της στο εδώ και τώρα να κρατά και κομμάτια της απο’δω και εκεί να μην μοιράζει γιατί πουθενά δεν τα χρωστά!
– Εγωισμός και πειθαρχεία δηλαδή;
– Εγωισμός ή αξιοπρέπεια; Σκέφτηκες ποτέ; Εγώ όσο και να το αναλύσω, το ίδιο συμπέρασμα θα βγάλω. Δύο έννοιες που κουμπώνουν τόσο αρμονικά σε μία μονάχα λέξη. Όπως και αν το ονοματίσεις, στην πράξη το ίδιο αποτέλεσμα θα βγεί. Φρόντισε όμως, όποια έννοια κι αν επικρατήσει στη συνείδηση σου, να είσαι εντάξει με αυτή!
Όσο για την πειθαρχεία, να ξέρεις πως χρειάζεται πολλή δουλειά και πόνο για να αποκτηθεί και να χρησιμοποιηθεί σωστά.
Η πειθαρχεία είναι γραμμή ζωής, είναι τιμή και περηφάνεια. Ξεκινάει απο μέσα πρός τα έξω αγκαλιάζοντας κάθε κύτταρο και σκέψη σου, κάθε επιλογή και δράση σου.
Κάθε λέξη που θα ξεστομίζεις και κάθε σου συναίσθημα που δεν θα’ναι παρορμητικό σαν πυροτέχνημα και δεν θα κάνει κρότο όταν θα σκάει.
Θα’ναι πλασμένο με συνείδηση, ενσυναίσθηση και δόσιμο ολοκληρωτικό, που όταν θα εξωτερικεύεται θα καταρρίπτει άμυνες, οχυρά και τείχη. Θα σαρώνει στο άγγιγμα του και θα κηρύττει πόλεμο γλυκό και τρυφερό!
– Μου βάζεις πολύ δύσκολα τώρα, είναι σχεδόν αδύνατο να συμβούν στο μέσα μου όλα αυτά. Φοβάμαι πως όλο αυτό θα με διαλύσει και θα με κάνει κομμάτια.
– Ακόμη και εγώ που στα αναφέρω φίλε, δεν ξέρω αν ανταπεξέρχομαι σωστά απέναντι τους και αν τα κάνω πράξη.
Σέρνεις πόνο βουβό, που μόνο εσύ ακούς και νιώθεις. Σπας σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομμάτια που είσαι υποχρεωμένος μόνος σου να τα ενώσεις πάλι. Αυτή τη φορά σωστά και άν κάπου κάνεις λάθος; Φτου και απο την αρχή ξανά!
Κομμάτια θα γίνεις και θα πονέσεις πολύ, στο χώμα θα σέρνεσαι και πληγές θα γεμίσεις.
Όμως ρε φίλε, τέτοια μάχη κρυφή, μόνο περηφάνεια και δύναμη θα σε κάνει να νιώσεις.
Πηγή