Στο δράμα τους αντικατοπτρίζεται όλο το συλλογικό δράμα, όλη η θλίψη, όλη η βιοφυλετική παρακμή, όλος ο πολιτισμικός και πνευματικός μαρασμός αυτού εδώ του τόπου.
Κι αν ήμουν Γιαπωνέζος θα μου αρκούσε να παρακολουθήσω το σώου: "Πατούλη εναντίον Πατούλη"για να έχω πλήρη εικόνα της μη αναστρέψιμης πλέον πορείας της παλιάς Ελλάδος, προς την εθνική, ηθική, πνευματική, κοινωνική και αισθητικη της ευθανασία.
Δυστυχώς αδέρφια μου, πιάσαμε πατούλι.
Και δεν το βλέπω να σηκωνόμαστε με τίποτα...
Κι όπως λέει ο Χάρης...
Τι ρωτάς ποιός είναι ο Χάρης...;;;
Ένας είναι και δεν παίζεται σου λέω...
Τι έπαθε το καημενούλι μου, χρονιάρες μέρες...
Καλλιόπη Σουφλή
περπατούσα... αμέριμνος...
την είδα ξαφνικά... σαν οπτασία... μες τη νυχτιά...
κι έσκασα πάνω στο δέντρο...
ήθελα να'ξερα ποιος μαλάκας φυτεύει δέντρα στα πεζοδρόμια...
{Χάρης Καφετζόπουλος}
την είδα ξαφνικά... σαν οπτασία... μες τη νυχτιά...
κι έσκασα πάνω στο δέντρο...
ήθελα να'ξερα ποιος μαλάκας φυτεύει δέντρα στα πεζοδρόμια...
{Χάρης Καφετζόπουλος}
Η κ. Μαρίνα Πατούλη έγινε γνωστή απανταχού της Ινδογρεκίας, όταν συνέβη η φωτογράφηση εντός της χλιδάτης οικίας της και δικαιωματικά έκτοτε, έλαβε τον τίτλο της "star hellas "του απόλυτου κιτσαριού.
Πιο πριν, όσοι τη γνώριζαν, τη γνώριζαν απλώς ως σύζυγο του γνωστού ιατροδημάρχου.
Ως βασίλισσα του κιτς όμως, η κυρία Μαρίνα είδε να της ανοίγονται οι παραδείσειες πόρτες της δημοσιότητας, εφόσον οι έμπειροι μηχανικοί της πληροφορίας, αμέσως αντελήφθησαν ότι η εν λόγω μαντάμ, διέθετε όλα τα προσόντα για να γίνει το μιμητικό πρότυπο εκατοντάδων χιλιάδων ελληνόφωνων νοικοκυρών, που αναγνώριζαν σ'αυτήν τις δικές τους στυλιστικές επιλογές, για την υποχλιδάτη διακόσμηση του δυαριού τους, στου Γκύζη.
Τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως-βεβαίως, καθότι δεν είναι δυνατό η πάσα μία μικροαστή νοικοκυρούλα να διαθέτει ένα σπίτι μεγάλο σαν γήπεδο χόκευ επί πάγου και δη φορτωμένο με καράτια χρυσού, ασημιού και πολύτιμων λίθων, όπως της αυθεντικής κυρίας Πατούλη.
Ωστόσο αντικαθιστώντας τα χρυσάφια με βαμμένα μπακίρια, κάπως μπορούσε να πλησιάσει και η λεγόμενη μεσαία τάξις, τα στυλιστικά τρόπαια της κυρίας Μαρίνας κι έτσι οι εργολάβοι του θεάματος, την έβαναν μπροστά και την πρόβαλαν σε όλα τα πρωινάδικα, ώστε να τη βλέπουν οι τηλεθεάτριες της κ. Τατιάνας και να ευφραίνονται...
Με ένα σπίτι πιο χρυσωμένο κι από του Ριχάρδου, θα σάρωνε τες ψήφους του γαλάζιου κιτσαριού.
Έλα όμως που την τορπιλίζουν οι ανεξίχρυσοι.
Και πρώτος απ όλους ο σύζυγος!
Μα, είναι κόμμα αυτό;
Να μην μπορεί να εκτιμήσει την εκλογική επιρροή κοτζάμ βασίλισσας του κιτς
στις νοικοκυρές των πρωινάδικων;
Μετά, ποιος περιμένεις να σε ψηφίσει, κύριος;
Μήπως οι μπουτούδες του συριζα, που δεν ξέρουν να φορέσουν ούτε την καλτσοδέτα, να πούμε;
Με τον τιμητικό τίτλο της βασίλισσας του κιτς ανά πόδας, η σύζυγος του άκρως επιτυχημένου γιατρού, πρόεδρα των γιατρών, δημάρχου Αμαρουσίου, υποψήφιου περιφερειάρχη της γαλάζιας πολιτικης συμμορίας και μερικών ακόμα υπερ-τιμητικών τίτλων, αποφάσισε να εξαργυρώσει τα τρόπαια της δημοσιότητας της και να "μπει"στην πολιτική, θέτοντας υποψηφιότητα για δημαρχίνα Αμαρουσίου.
Εκεί δηλαδή όπου η μία συναγωνίζεται την άλλη, για το ποια θα επιδείξει την πιο κακογουστη χλίδα, τόσο στο προσωπικό look, όσο και στη διακόσμηση της οικογενειακής μεζονέτας...
Α, να μην ξεχάσω να σας πω ότι ειδικά το Μαρούσι αποτελεί το αγαπημενο προάστιο και πολλών αναρχοάπλυτων "ανταρτών πόλεων"όπως λόγου χάριν ο πολύς κ. Μαζιώτης και η διάσημη σύντροφος του συντρόφισσα κ. Πόλα Ρούπα, γνωστούς για το [κυριολεκτικώς] θανατηφόρο γούστο τους.
Αλλά διαθέτει επίσης και κάτι γόνους πάμπλουτων και πανδιάσημων γόνων συριζαϊκών οικογενειών, που κάθε σαββατοκύριακο την κοπανάνε από το φιλήσυχο προάστιο και κατεβαίνουν στα Εξάρχεια για να τα κάνουν "γης Μαριάμ" [που ελεγε και η αλησμονητη Δεσποινα Στυλιανοπούλου]
Ως υποψήφια δήμαρχος ενός τέτοιου προαστίου λοιπόν, η κυρία Πατούλαινα ενδεχομένως να κάμει θραύση και όχι βεβαίως επειδή τυγχάνει να είναι η κυρία του κυρίου, αλλά απλούστατα επειδή στα μαρούσια, στις αγίες παρασκευές ή στα βριλήσσια, σχεδόν όλες οι μόνιμες κάτοικοι θα μπορούσαν να στεφθούν βασίλισσες του κιτς - και δη του νεοπλουτικού κιτς.
Άρα είναι πολύ πιθανόν να πάνε και να ψηφίσουν την όμοια τους, προσφέροντας στον ευτυχή σύζυγο της, έναν ακόμα τίτλο στο ενεργητικό του - σύζυγος δημαρχίνας!
Στο κάτω-κάτω δεν βλέπω γιατί η κυρία Πατούλαινα διαθέτει λιγότερα προσόντα από την κ. Νοτοπούλου, που διεκδικεί τη δημαρχία της συμπρωτεύουσας και μελλοντικής πρωτεύουσας της Μακεδονίας του Αιγαίου, του κ. Ζάεφ...
Άλλωστε όπως το έλεγε και η Τασώ Καβαδία στη Μάρω Κοντού, στην ταινία: "η δε γυνή να φοβήται τον άντρα"με το αλησμόνητο "Αντωνάκη μου"...
- Εγώ είμαι μια παντρεμένη κυρία, με το στεφάνι μου και με τον άντρα μου τιμή και δόξη, όχι μια σπιτωμένη σαν εσένα...
Λοιπόν; Άδικο θα έχει να το ισχυριστεί και η κυρία Πατούλαινα, που στο κάτω-κάτω και τιμή και δόξη έχει τον κύριο Πατούλη και την σέβονται όλοι στο Αμαρούσιον, των καραβολεμένων και των νεοπλουτισμένων:
Όχι δηλαδη να μας γινονται δημαρχινες οι παστρικές και εμεις οι στεφανωμένες, να μένουμε στην απόξω....
Έλα όμως που δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.
Κι όχι μονον δεν εχτίμησε ο σύζυγος τη γενναία απόφαση της συζύγου του, να διοριστεί "δόξη και τιμη"και ελέω κιτσαριού στον δημο Αμαρουσίου αλλά της έστησε λένε οι κουτσομπόλες και έναν καυγά, που τους άκουσαν μέχρι και οι σεκιουριτάδες, στα κομψά σύνορα Αμαρουσίου-Χαλανδρίου.
Και γιατί παρακαλώ ο ιατροδήμαρχος και μέλλων περιφερειάρχης Αττικής έψαλλε τα εξ αμαρουσίου στη γυναίκα του, αντί να της πει και μπραβο, που θα έφερνε ψήφους στο γαλάζιο κόμμα;
Γιατί λέει, ο κ. Πατούλης στηρίζει τον υποψηφιο της γαλάζιας πολιτικής συμμορίας στον δήμο Αμαρουσίου [κάποιον Αμπατζόγλου] και η υποψηφιότητα της συζύγου του, αν τη στηρίξει, θα τον αναγκάσει να βγει εκτός κομματικής γραμμής!
Έλα λιλί στον τόπο σου!
Καλέ τι πράγματα είν'τούτα;
Κόμμα μωρέ είν'αυτό, που βάνει ένα από τα πιο διάσημα ζευγάρια της εγχώριας κακογουστιάς, να μαλλιοτραβηχτούν, σαν να ήθελε ο ένας να πάνε για χειμερινές διακοπές στο Σαν Μουνί [που έλεγε και ο εθνάρχης] ενώ η άλλη επέμενε να ταξιδέψουν ως το Μαρόκο, να ξελαμπικάρει λίγο το ματάκι της με γνήσιους μελαμψούς παλληκαράδες στα σοκάκια της Κάσμπα;
Tragik, ρε πούστη μου...
Και μάλιστα η κυρία Πατούλη δεν πέρασε στην αθανασία μοναχά για τις καρακιτσάτες επιλογές της, στη διακόσμηση [ή πιο σωστά στην επιχρύσωση] εσωτερικών χώρων.
Η γυναίκα έχει αφήσει εποχή και σε ζητήματα ενδυματολογικών στυλιστικών επιλογών.
Κάτι σαν το ανάποδο του κ. Γαβαλά ας πούμε.
Ο οποίος τουλάχιστον φοράει το φέσι στο κεφάλι - όχι στα μπούτια...
Δηλαδή η μόνη πιο κιτσάτη επώνυμη στο ντύσιμο από την κ. Πατούλη,
είναι η συζυγος του πρωθυπουργου
Λοιπον;
Γιατί να μην την ψηφίσει για δήμαρχο το γαλάζιο πόπολο;
Εδώ ψηφίζουν τον Κούλη, στην πατούλαινα θα κολλήσουν;
Δηλαδή και με το δίκιο της η γυναίκα.
Κι εγώ αν ήμουνα στη θέση της, τις ίδιες τσιρίδες θα έβγανα, μόλις ο άντρας θα μου ανακοίνωνε ορθά-κοφτά ότι αυτός θα προπαγάνδιζε "αμπατζόγλου"κι ας πήγαινα να βάνω υποψηφιότητα και για τζιχαντίστρια, να τον αποκεφαλίσω...
Πως το έλεγε ο Τρικούπης;
- Ανθ'ημών, Αμπατζόγλου ή κάτι τέτοιο...
Και κάθομαι τώρα εγώ και αναρωτιέμαι...
Για δε ρε που κατάντησε αυτός ο δυσμοιρος τόπος και οι αλλοτινοί "πατριώτες", που έδωκαν μάχες σώμα με σώμα με τους κόκκινους συμμορίτες στα βουνά...
Να είσαι δηλαδή παλιός εθνικόφρων, δεξιός πάππου προς πάππον, γαλαζοψήφουλας με τη βούλα και σήμερα να σε αναγκάζουν να διαλέξεις, στην μεν Αθήνα μεταξύ του κυρίου Μπακογιάννη ή του κυρίου Νάσου και στο μεν Αμαρούσιον μεταξύ της μεγάλης Πατούλαινας ή του όποιου Αμπατζόγλου.
Τι δράμα κι αυτό που ζουν ρε παιδί μου, οι γαλάζιοι ψηφοφόροι.
Καλά, ε;
Εδώ ξεπεράσαμε και τον εαυτό μας.
Δηλαδή, αν η γυναίκα ήτανε κασέλα, να πω - μάλιστα.
Σωστή επιλογή το ημιδιαφανές σεμεδάκι.
Αλλά δεν είναι κασέλα.
Αντιθέτως, είναι η υποψηφια δήμαρχος Αμαρουσίου...
Επαναλαμβάνω: Α-μα-ρου-σί-ου. Όχι Ζεφυρίου...
Α, όλα κι όλα λοιπόν...
Εγώ το ζεύγος Πατούλη το σέβομαι και το συμπονώ.
Στο δράμα τους αντικατοπτρίζεται όλο το συλλογικό δράμα, όλη η θλίψη, όλη η βιοφυλετική παρακμή, όλος ο πολιτισμικός και πνευματικός μαρασμός αυτού εδώ του τόπου.
Κι αν ήμουν Γιαπωνέζος θα μου αρκούσε να παρακολουθήσω το σώου: "Πατούλη εναντίον Πατούλη"για να έχω πλήρη εικόνα της μη αναστρέψιμης πλέον πορείας της παλιάς Ελλάδος, προς την εθνική, ηθική, πνευματική, κοινωνική και αισθητικη της ευθανασία.
Δυστυχώς αδέρφια μου, πιάσαμε πατούλι.
Και δεν το βλέπω να σηκωνόμαστε με τίποτα...
Ξέρω από εδώ κιόλας, τι χρώμα βρακί φοράει η κυρία...
Α ρε παλιοί δεξιοί...
Που ψηφίζατε άλλοτε έναν Κωνσταντίνο Τσάτσο. Έναν Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Μία Άννα Συνοδινού...
Ανθ'αυτών, πατούλαινα...
Πηγή