Ξεχωριστή τούτη η μέρα για μένα... πριν πολλά πολλά χρόνια, πρωταντίκρυσα το φως της ζωής...
Ολάκερη ζωή, με τις χαρές και τις λύπες της... πιότερες οι ανηφοριές απ'τους δρόμους τους βατούς...
Κι έφτασα στην τελευταία μέρα του χρόνου... και μετράω ώρες ...
Και μετράω μέρες που πέρασαν... κι είναι γεμάτες πόνο και φρίκη...
Και μετράω στιγμές που πήρα αγκαλιά ένα χαμόγελο... ένα γέλιο... κι είναι λίγες...
Κι η πένα της ψυχής, αγγίζει τις λέξεις ... κι αυτές αυτοπυρπολούνται στις μέρες της λύπης...
Ένας κύκλος κλείνει κι αφήνει στο παρελθόν τις άσχημες μέρες...
Και ψάχνω να βρω μια στάλα αισιοδοξίας, για να ανθίσουν μέσα απ'τα καμμένα της ζωής, 'κείνα τα λουλούδια που θα φέρουν τη δύναμη για να συνεχίσουμε... για ν'αντισταθούμε... για να βγούμε πιο δυνατοί... για να φυλάμε ανθρώπινες, ατομικές κι εθνικές Θερμοπύλες...
Εύχομαι σε όλους εσάς και στον καθένα ξεχωριστά.. τους αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ και τις φίλες και τους φίλους της σελίδας μου, η καινούργια χρονιά που έρχεται, να γίνει ο νέος δρόμος που θα βαδίσουμε σαν άνθρωποι και σαν έθνος, για να φτάσουμε στο ποθούμενο... την λευτεριά της ψυχής και της Πατρίδας μας...
Γιατί το μέλλον ανήκει σ'αυτούς που πιστεύουν κι αγωνίζονται να πραγματώσουν τα όνειρά τους...
Καλησπέρα... Καλή κι ευλογημένη Χρονιά...
Καλλιόπη Σουφλή
το βίντεο εδώ...
