Ποτάμι που κυλά η ζωή... άλλοτε ορμητικό κι άλλοτε γαλήνιο, πάντα όμως με έναν προορισμό... να φτάσει στη θάλασσα και μ'αυτή να ενωθεί...
Στη βάρκα σου καπετάνιος, να θυμάσαι πως ποτέ δεν είναι αργά για να γλυτώσεις, ν'αφήσεις πίσω σου μια πόρτα που πρέπει να κλειδώσεις, να ξεχάσεις αλλά και να θυμηθείς, γιατί οι θύμησες αποστασιοποιημένες πια, θα σου δώσουν μια άλλη οπτική για το μέλλον...
Να θυμάσαι πως το κανάλι που πλέει η βάρκα σου, μπορεί να σε φοβίζει αλλά ακόμα κι αν ξαναματώσεις, θα γιατρευτείς... ξεπλένει το νερό τις πληγές...
Κι αν σε φοβίζει ότι ακόμα δεν έχεις ζήσει, τόλμησε... πάρε βαθιά ανάσα, κοίτα ψηλά, κάνε μια προσευχή και προχώρα... η ζωή δεν περιμένει... δεν δίνει πάντα ευκαιρίες... μην σε σταματά ο φόβος της στροφής...
Σώσε ότι σαν παιδί ονειρεύτηκες....
Καλημέρα
Πόπη