Σήμερα, πονάω... όπως πονούν χιλιάδες ΕΛΛΗΝΕΣ...
Σήμερα, οργίζομαι... όπως οργίζονται χιλιάδες ΕΛΛΗΝΕΣ...
Σήμερα, μισώ... όπως μισούν χιλιάδες ΕΛΛΗΝΕΣ...
Σήμερα, έχω δικαίωμα να γονατίσω...
... να ουρλιάξω ακόμα και σιωπηλά...
... ν'αφήσω το αίμα απ'τις πληγές της ψυχής και του μυαλού, να χυθεί...
Σήμερα... και αύριο... και για μέρες, να ζήσω στα σκοτάδια που μ'έριξαν οι εχθροί της Πατρίδας μου ...
Να νοιώσω τις μαχαιρίες να γυρνούν το μαχαίρι της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ...
...ν'απλώσω το χέρι και να πιάσω κι άλλα χέρια, από κορμιά ματωμένα σαν το δικό μου...
Να μοιραστώ την οργή, την αγανάκτηση, το μίσος, τον πόνο, με συνοδοιπόρους...
Να ζήσω μαζί τους τον κατακλυσμό του ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...
Να χορέψω στον χορό της αρχαίας τραγωδίας... της Αντιγόνης... της Ιφιγένειας...
... μέχρι το πρώτο περιστέρι να κάτσει στ'ακροκέραμο....
... μέχρι να δω το πρώτο φως... για να ξανασηκωθώ...
... για να συνεχίσω τον αγώνα μ'εκείνους που μαζί μοιράστηκα το ίδιο όνειρο...
ΜΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...
ΜΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ...
Καληνύχτα
Καλλιόπη
