You had a dream... you had a dream, από τότε που ήσουν παιδί.
Να ζεις μέσα σε μια χώρα παραμυθένια, υφασμένη μ'αστέρια.. σε πεδιάδες πράσινες.. ανάμεσα σε λουλουδια ευωδιαστά... μέσα σε χρώματα λαμπερά... δελφίνι στο μεγάλο έρωτα της ζωής σου... τη θάλασσα... τον μόνο έρωτα που δεν σε πρόδωσε ποτέ.....
You had a dream... να ζεις σ'έναν ήλιο ζεστό, φωτεινό, με τις ακτίνες του να πέφτουν απαλά και να χαϊδεύουν μπουμπουκένιους δενδρανθούς... με τους ήχους των πουλιών, να σμίγουν με γέλια παιδικά.. με σπίτια από πέτρα και ξύλο και κήπους ολάνθιστους σε μια φύση ερωτιάρα.. στρωσίδια από φύλλα σε χώμα βελούδο...
You had a dream, να ζεις μ'ανθρώπους γελαστούς που αγκαλιάζουν τη γη.. που νοιάζονται για την καρδιά και την φροντίζουν...που προσφέρουν απλόχερα την αγάπη και τα βράδυα μαζεύονται γύρω από φωτιές, γελούν και μοιράζονται γλυκό κρασί... μοιράζονται τη χαρά και τη λύπη... μοιράζονται ιστορίες μοναδικές και ξεχωριστές για τον καθένα... μοιράζονται τις ελπίδες και τις έννοιες τους... μοιράζονται της καρδιάς τους το απόθεμα... μοιράζονται τα όνειρά τους... μοιράζονται το τραγούδι...
You had a dream, μα τα όνειρα είναι για τα παιδιά... κι όταν μεγαλώσεις τα χάνεις... διαλύονται στην καθημερινότητα, σ΄ έναν κόσμο που καμιά σχέση δεν έχει με τα όνειρα που έκανες παιδί... γιατί τότε δεν ήξερες τι σημαίνει "ΕΓΩ"... το 'μαθες μεγαλώνοντας.. σου το 'μαθε βίαια η ζωή... το είδες στις συμπεριφορές των ανθρώπων που δεν μοιάζουν μ'αυτούς που έβλεπες στ'όνειρό σου...
Εσύ όμως, το παιδί μέσα σου, δεν τ'άφησες να χαθεί.... You had a dream...όταν ήσουν παιδί... you keep having the same dream και τώρα... θα βρεις άραγε ποτέ κάποια ψυχή να το μοιραστείς μαζί της;;;;
Στην κόψη του χρόνου, η αλήθεια είναι γυμνή...
Καληνύχτα και ... καλό μήνα..
Πόπη
Υ.Γ. Το ρολόι του χρόνου, δείχνει πως ηρθε η Άνοιξη.. πως ο χειμώνας τέλειωσε...
Όταν ήσουν παιδί, επλεκες χρωματιστές κλωστές... τις πέρναγες βραχιόλι στα χέρια σου...κι έκανες τόση χαρά...
Πάμε να φτιάξουμε παιδικά χρωματιστά κλωστένια βραχιολάκια, να τα φορέσουμε την πρώτη του Μάρτη μέρα;
Πειράζει που δεν είμαστε πια παιδιά;
Ισως μπορούμε ακόμα να ονειρευτούμε... αν μέσα μας παραμείνουμε παιδιά...
Στα δύσκολα σε θέλω
Ν'ανοίξεις αγκαλιά
Εκεί μετράνε λόγια και αγάπες....