Ο χρόνος κυλά, κι εμείς κρατάμε κάποιες ξεχωριστές στιγμές της ζωής μας, σ'ένα μπαούλο, που τ'ανοίγουμε κάποιες φορές, κι ένα γλυκόπικρο άρωμα αναδύεται...
Ο χρόνος που περνά, μας κάνει να κατανοούμε πολλά και κυρίως πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα... ότι γνωρίζεις, ότι αγαπάς έχει μια ημερομηνία λήξης... ξεθωριάζει και μαραζώνει...
Μέρα με τη μέρα μεγαλώνουμε.
Πάντα κάτι μας μαθαίνει η ζωή... εμπειρίες π'αξίζει να τις αποθηκεύσουμε...
Οι άνθρωποι αλλάζουν.. οι μνήμες εξασθενούν... κι εμείς ανήμποροι να παλέψουμε την τροχιά του χρόνου, που αμείλικτος κιτρινίζει τις αναμνήσεις μας...
Ο χρόνος κυλά, άλλοτε το χαμόγελο κρεμιέται στα μανταλάκια κι άλλοτε, πιο συχνά γίνεται δάκρυ που κυλά κι αυλακώνει το πρόσωπο... τραύματα ανοίγουν και πληγές κλείνουν αφήνοντας μικρά ή μεγάλα σημάδια... κι ο χρόνος κλέφτης των αναμνήσεών μας... χρώματα που ξεθωριάζουν και γίνονται ασπρόμαυρα... το μαύρο που πέφτει πάνω στο άσπρο για να γκριζάρει...
Στιγμές που λυγίζουμε και στιγμές που σηκωνόμαστε.. στιγμές που σπάμε και στιγμές που ατενίζουμε αγέρωχοι το παρόν και το μέλλον...
Στα χρόνια που από πάνω μας διαβαίνουν, ένα να θυμάσαι...
Κράτα τις στιγμές που έζησες όσο πιο πολύ μπορείς... το παρόν και το μέλλον σου το κτίζεις πάνω στις αναμνήσεις σου... αυτές καταγράφτηκαν σε κάθε κομμάτι της ύπαρξής σου... αν τις αρνηθείς, αν τις σβήσεις, απλά δεν υπάρχεις...
Αυτές έγιναν εμπειρία και σου υπόσχονται πως... τα καλλίτερα θα 'ρθουν...
Καληνύχτα
Πόπη