Όταν τα φώτα χαμηλώνουν, αρχίζουν τα όνειρα... μέσα από ίσκιους προβάλει το ουράνιο τόξο... μέσα από δράκους πολεμάς τους εφιάλτες σου... ακολουθείς λευκά περιστέρια στα μονοπάτια τ'ουρανού και δένεις στα πόδια τους μήνυμα για τους αγαπημένους σου...
Τριγύρω σου, όλα έχουν ψυχή, ακόμα και τ'άψυχα... κι εκείνα τα βότσαλα που μάζευες το καλοκαίρι στην παραλία, ψυχή έχουν κι αυτά...
Μαζεύεις στιγμές.. μικρές μικρές στιγμές και περιμένεις μ'ανυπομονησία, αυτά που η ψυχή σου ποθεί... συλλέκτης στιγμών της ζωής σου...
Κάποιες στιγμές, νοιώθεις αδύναμος, πληγωμένος, μα ποιός είναι αυτός που δεν γονάτισε, που δεν λύγισε, που δεν έκλαψε;
Μην ψάχνεις για την τελειότητα... κανείς δεν είναι τέλειος... κανείς... Συλλέκτης στιγμών είσαι... όπως όλοι μας...
Καλό βράδυ
Πόπη