Μαγεία η Άνοιξη... σε τυλίγει μ'ευωδιές, απλώνει πέπλο γαλήνης διάφανο... άφθαρτη θαρρείς ομορφιά που μένει αναλλοίωτη σ'έναν αμείλικτο χρόνο, κυλά αέναα στις φλέβες σου... γαλήνη κι αντάρα μαζί κι ο αγέρας ανυπόταχτος...
Γύρω σου όλα δυαλύονται, αλλά μέσα σου τόση γαλήνη... στέκεις γεμάτη ελπίδα και την κοιτάς κατάματα, κι ας κατεδαφίζονται όλα γύρω σου...
Λαχταρά η καρδιά να φτερουγίσει έξω από το στέρνο και να ενωθεί μ'ολάκερη την πλάση και τα μεθυστικά αρώματα... να πετάξει ψηλά να γίνει ήχοι αλλιώτικοι και να διώξει τις θλίψεις του χθες, τις πληγές να κλείσει και να στήσει και πάλι χορό στις μουσικές της ψυχής... να γίνει γλάρος .. να παίξει τρελλά παιχνίδια με τα κύματα... να γίνει μουσική και δοξάρι να λαξεύσει της ψυχής σου τις νότες... να γίνει φως... ουρανός... ανθός... ψίθυρος σαν χάδι.. δάκρυ γλυκό πλασμένο απ'αγάπη και νοσταλγία, να σβήσει τα χνάρια που άφησαν αγάπες που περασαν.. που τέλειωσαν...
Μαγεία η Άνοιξη, σου ανοίγει την πόρτα για καινούργιους δρόμους... περπάτησέ τους με χαμόγελο στο πρόσωπο κι ελπίδα στην ψυχή...
Καληνύχτα
Πόπη