Τούτες τις Μέρες, κτυπά διαφορετικά η καρδιά... λίγο πολύ νοιώθεις μια αλλαγή μέσα σου... θλίψη κι αγαλλίαση... δάκρυ και μειδίαμα κρεμασμένα στ'ακροδάχτυλα της ψυχής...
Ψάχνεις ν'ανακαλύψεις τις αιτίες... αυτές που όλο σχεδόν τον άλλο καιρό κρατούν τις ψυχές μας σε μόνιμη ξηρασία... να προσδιορίσεις τους λόγους που οι ψυχή σου με έρημο μοιάζει και τούτες τις μέρες γεμίζει λουλούδια...
Μην ψάχνεις για μεγάλες λέξεις...για βαρύγδουπες έννοιες... είναι τόσο απλό.... πέντε γράμματα έχει... ΑΓΑΠΗ την λένε.... ΑΓΑΠΗ για τον συνάνθρωπο, ΑΓΑΠΗ για τη ζωή... ΑΓΑΠΗ για σένα... ΑΓΑΠΗ για τον ίδιο σου τον εαυτό...
Κι αν τώρα περνάς τον πόνο και πλησιάζεις θαρρείς προς τον θάνατο, να θυμάσαι... μετά τον θάνατο, υπάρχει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Όπως.... ΕΚΕΙΝΟΣ!
Κι αν κάτι μπορείς να κάνεις, είναι να μείνεις ΖΩΝΤΑΝΟΣ!
Να κρατήσεις την ψυχή σου ΖΩΝΤΑΝΗ!
Να μην την αφήσεις να ξαναγίνει άνυδρος έρημος... μισή... ακρωτηριασμένη...
Αν κάτι μπορείς να κάνεις, είναι.... Ν'ΑΓΑΠΑΣ!
Καλημέρα
Πόπη