Σμίγει η μελαγχολική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και των ψυχών μας με ότι πιο μελωδικό... ότι πιο βελούδινο στους θρήνους της Παναγιάς...
Ακούσματα μιας χιλιοπληγωμένης Πατρίδας που εύρισκε τρόπο να συνδυάσει τον πόνο του ο λαός με τον πόνο της ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ....
Λυρισμός, ποίηση, που κάποτε.... πόσο αχνοφέγγει αυτό το "κάποτε" .... τραγουδιόταν όταν οι γυναίκες στα χωριά στόλιζαν τον Επιτάφειο..
Αχνές παιδικές μνήμες, που δεν έσβησαν ποτέ από τη σκέψη μου και την ψυχή μου... τις μοιράζομαι μαζί σας...
Πόπη