Νότες αγαπημένες, σε γυρίζουν σε κόσμους ξεχασμένους, ανάμνηση παιδιάτικη... πρωτόγονη... ανόθευτη...αγγίζει της ψυχής τα μέρη τ'απόκρυφα και καθρεπτίζεται στα μάτια, λαμπερή, κρυστάλλινη, γέλιο αυθόρμητο και δάκρυ γλυκό...σαν παραμύθι...παλιά δαντέλα και λουλούδια..σαν γλυκό του κουταλιού, να σου θυμίζουν πως όσα η μνήμη της ψυχής δεν λησμονεί, δεν τελειώνουν ποτέ...
Καληνύχτα
Πόπη