Παίρνω το θάρρος να σας στείλω κάτι πολύ μικρό που έγραψα
βλέποντας έξω από το σπίτι μου, σε ένα φυλάκιο στην πράσινη γραμμή,
να κυματίζουν δυο σημαίες σε ένα ιστό.
Την Ελληνική και την Κυπριακή.
Η πρώτη έχει ως σύμβολο το σταυρό.
Η δεύτερη έχει ως σύμβολο το περιστέρι με το κλαδί της ελιάς.
Η Ελληνική εξυμνεί τη θυσία.
Η Κυπριακή εξυμνεί την Ειρήνη.
Κυρία Σούφλη όταν είδα στο ιστολόγιο σας να κυματίζουν και οι δυο σημαίες μαζί, σκέφτηκα ότι η Ειρήνη θα έρθει μόνο μέσα μέσα από τη Θυσία.
Καλό υπόλοιπο τριήμερο σε όλους μου τους αδελφούς μου που αισθάνονται ΕΛΛΗΝΕΣ.
Κύπρος
Του Χαράλαμπου Χαραλάμπους
(χαγπχ)
νησί της Αφροδίτης.
Mας ερωτεύτηκαν όλοι.
Μας βάφτισαν
νησί των Αγίων.
Mας σταύρωσαν όλοι.
Μας βάφτισαν παιδιά του Διόνυσου.
Του οινοπνεύματος.
Μας βάφτισαν παιδιά του Χριστού.
Του πνεύματος.
Εμείς βαφτίσαμε τους εαυτούς μας
Έλληνες.
Και του κρασιού.
Και του αίματος.
Εμάς τα σταφύλια μας
κρέμονται σε σταυρωμένα κλήματα.
Είναι για τους Μυστικούς τους Δείπνους.
Που όλοι πίνουνε από την ίδια κούπα.
Και ο θεός.
Και όλοι οι άνθρωποι.
Και ο προδότης.