Τη νύχτα διαβάζεται τ' αλφαβητάρι της ψυχής... ίσως γιατί εκεί νοιώθεις ολόκληρος... η μέρα σε μοιράζει... σε σκολρπίζει... Σε μαύρο βελούδο βρίσκονται τα φώτα των άστρων... εκεί είναι και τ' αλφαβητάρι της ψυχής σου... εκεί που η γλώσσα είναι μυστική... εκεί που οι λέξεις γίνονται διάσπαρτες... εκεί που ο Θεός αφήνει τα χνάρια του στ' ονείρου του την θεϊκή σκόνη..
Τη νύχτα ο νους κι η ψυχή βγαίνουν σ' ωκεανούς ταραγμένους... εκεί που το καράβι σου γίνεται ο πόθος της αναζήτησης στα μέσα σου.... εκεί που φωτιά γίνεται ανεξέλεγκτη και καίει τα σωθικά σου.. εκεί που την αλλόκοτη λογική σου ξεκουράζεις.... εκεί που νοιώθεις ξένος μέσα στην πολυταξιδεμένη ύπαρξή σου..
Τη νύχτα, η μοναξιά κρύβει θλίψη... αναμνήσεις... σιωπές, δάκρυα για τ' άδεια χέρια... για την προσποιητή ειρωνία.. τη δυσπιστία στον ξένο...
Μα κρύβει κι ελπίδες.... ανάγκη για μια διαφορετική επιλογή απ' αυτή που είχες και σ' οδήγησε στη μοναξιά και στα βρώμικα καταγώγια τα πνιγμένα στους καπνούς και στη θολούρα του πιοτού...
Στ΄ άστρα βλέπεις το αλφαβητάρι της ψυχής σου... είναι εκεί που οι λέξεις προσκυνούν το αόρατο... εκεί που οι λέξεις στάζουν βάλσαμο στην καρδιά σου... εκεί που ο ήχος των κυμάτων γίνεται λεύθερη ανάσα, ψέλλισμα ενός άλλου θεού που μόνο τ' αηδόνια μπορούν να τραγουδήσουν...
Εκεί στ' άστρα αναδιπλώνεις την ύπαρξή σου, τις προσδοκίες, τα όνειρά σου....
Καληνύχτα
Πόπη
......