.jpg)
Ζεις, σ' έναν κόσμο που σ' απογοητεύει, λες και δεν ξέρεις πως μέσα σου, υπάρχει ένας κόσμος που σε περιμένει.... λες και δεν ξέρεις πως το μέσα σου υπάρχει το κλειδί που ταιριάζει σ' όλες τις πόρτες της ψυχής σου...
Είναι τόσο απλό για να το βρεις... μην ψάχνεις για γήινους δρόμους... αρκεί να κοιτάξεις ψηλά... εκεί που υπάρχει το άπερο... η θάλασσα του σύμπαντος...
Άφησε τα ακροδάχτυλα του νου και της ψυχής σου, ν' αγγίξουν τους γαλαξίες και το φως των αστεριών... κι αν μέσα σου όλη η δημιουργία μπορεί να χωρέσει, δεν θ' αναρωτιέσαι πια για την ύπαρξή σου, γι αυτά που μειώνουν τις αναπνοές σου... για γκρίζα χρώματα ψυχής, όταν άπειρα ειναι τα χρώματα... αυτά τα υπέροχα χρώματα που θα σου αποκαλύψουν των κόσμων την απεραντοσύνη... αυτά θα σε ξανακάνουν και πάλι παιδί που διεκδικεί τ' ονείρου του τις αναπαραστάσεις μιας ανόθευτης φαντασίας... και τότε θα βρείς τους χαμένους σπόρους της ζωής... γιατί η ζωή, θέλει ζωντανές τις ψυχές και οι ψυχές, θέλουν φτερά για ν' απλωθούν και να γεννήσουν τ' όνειρο..
Γιατί τ' όνειρο, είναι ο σπόρος για ν' αναζητήσεις το μονοπάτι του Θεού....
Καλημέρα
Πόπη
...