Αρε, μεγάλε Μητσάρα.... έφυγες κι εμείς απομείναμε να ψάχνουμε ότι απέμεινε από Ελλάδα, που μοσχομύριζαν τα τραγούδια σου... και μ' ένα τσιγάρο στο 'να χέρι και στ' άλλο ένα ποτήρι κρασί να ρίχνουμε τις ζεϊμπεκιές μας, έξω από 'να ξωκκλήσι, εκεί που το γαλάζιο και το άσπρο συναντούν την πίστη που δεν χάθηκε... κι ακόμα ελπίζουμε ότι η ψυχή θα ψυχώσει και θ' αδράξει το σπαθί.......
Πόπη
....