Quantcast
Channel: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ
Viewing all articles
Browse latest Browse all 34419

ΕΣΥ &ΕΓΩ

$
0
0


prwino
Θα ήθελα να μπορούσα να σε κάνω να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια, όχι για να σε αλλάξω, τίποτα τέτοιο κενόδοξο, αλλά για να μοιραστώ μαζί σου, να μην νοιώθω μόνος. Γιατί τι είναι τελικά η μοναξιά, η απέραντη μοναξιά; Να νιώθεις ότι δεν ανήκεις πουθενά και ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει, δεν υπάρχει χειρότερο. Θα ήθελα κοντολογίς όταν θα φύγω από αυτόν τον κόσμο να ξέρω ότι δεν θα φύγω όπως ήρθα, μόνος…


Πολλά ζητάω, το ξέρω, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά να σε κάνω κοινωνό στις ανησυχίες αλλά και τα όνειρα μου, πως θα μπορούσα άλλωστε μέσα από μια οθόνη να καταφέρω να σε επι-κοινωνήσω; Αλλά στην εποχή της αδυσώπητης πληροφορίας είναι ο μόνος τρόπος να με ακούσεις, έστω και αν οι φωνές μου είναι ηλεκτρικές.

Δεν καταλαβαίνω, γιατί υπάρχουν πόλεμοι; Δεν καταλαβαίνω, γιατί υπάρχει φτώχεια,  γιατί υπάρχει δυστυχία, μίσος και ζήλια; Δεν αντέχω την βία, με χαλάει, δεν μπορώ να κατανοήσω κανέναν ρατσισμό, τι έχουμε να μοιράσουμε επιτέλους και είμαστε χώρια; Ασήμαντοι μέσα στο όλον, αναλωνόμαστε στην καλλιέργεια ταπεινών συναισθημάτων, ξεχνώντας επιδεικτικά πως όλοι απλά αναλώσιμα εξαρτήματα του Σύμπαντος είμαστε.
Και αντί μέσα από την αθώα και άσπιλη ταπεινότητα της θέσης μας, να αισθανόμαστε ότι οφείλουμε να είμαστε μονοιασμένοι και ευτυχισμένοι, γεννάμε αντίθετα προβλήματα εκ του μηδενός, και καταλήγουμε εχθροί μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Όλα στο μυαλό μας είναι, αυτά που μας χωρίζουν από τους άλλους λαθραία βρίσκονται στο κεφάλι μας, διαβολικά γεννήθηκαν. Μας γαλούχησαν με φόβο και ο φόβος είναι η απαρχή όλων των κακών. Μεγαλώσαμε κάτω από πλασματικές απειλές, με την βεβαιότητα ότι σε κάθε γωνία παραμονεύουν οι χειρότεροι κίνδυνοι, και που καταλήξαμε; Να έχουμε γίνει χειρότερα αγρίμια ακόμα και από τότε που ζούσαμε σε σπηλιές. Τι δυστυχία… Τι αποτυχία για το είδος μας…

Τόσος αγώνας για εξέλιξη, τόσο αίμα για ελευθερία, τόσες γενιές να αλλάζουν την σκυτάλη χέρι με χέρι, και ξαφνικά είμαστε πάλι στην αφετηρία. Τώρα βέβαια δεν αγωνιζόμαστε για να μείνουμε βιολογικά ζωντανοί, έχει εκλείψει αυτός ο κίνδυνος, τώρα αγωνιζόμαστε παραδόξως στο να είμαστε μόνοι, ταμπουρωμένοι ως άλλοι άγριοι πίσω από τα γρανιτένια τείχη της κακοπιστίας. Οι φιλίες έχουν γίνει αδύναμες, εύθραυστες, ψεύτικες, οι πραγματικές σχέσεις σπανίζουν, γίναμε όλοι μονομάχοι σε μία αρένα όπου τα τέρατα είμαστε εμείς οι ίδιοι…
Που πάει ο κόσμος σκέφτομαι από καιρό σε καιρό, και πάντα σταματώ τη ροή των σκέψεων για να μην αυτοκτονήσω.

Σου είπα θα ήθελα να σε κάνω να δεις μέσα από μένα, μη τρομάξεις και φύγεις, προσπάθησε να καταλάβεις και να αγαπήσεις το διαφορετικό από σένα, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εκπληρωθούμε και οι δύο, σαν δύο ασήμαντα μα ταυτόχρονα απερίγραπτα ουσιώδη κομμάτια παζλ, σε ένα πίνακα που πιθανόν να μην έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.

‘Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να δοκιμαστούμε ξέρεις, να αποδείξουμε την αξία της ύπαρξης μας, και επειδή ο μεγαλύτερος είρωνας είναι εκείνος που πολλοί καλούν Θεό, μας έπλασε βάζοντας μέσα μας και τα δύο μικρόβια, και το καλό και το κακό. Η διαρκής δοκιμασία μας, μέχρι την τελευταία πνοή μας, είναι να παλεύουμε για τον εξευγενισμό μας, την τελική επικράτηση του καλού, πως τα πάμε λες; Ως Ανθρωπότητα εννοώ, όχι εγώ και εσύ, εμείς είπαμε, ασήμαντα εξαρτήματα είμαστε.

Ελπίζω να με καταλαβαίνεις, το χρειάζομαι να με καταλαβαίνεις, κάθε κατανόηση σου είναι μια ανάσα ζωής για μένα.
Έφτασα 40 και θεωρώ ότι είμαι ακόμα ζωντανός, το ελπίζω να έχω δίκιο δηλαδή. Και ο προορισμός καθετί ζωντανού είναι να βρει και να ακολουθήσει το είδος του, τους όμοιους του. 

Εσένα ψάχνω δηλαδή.
Είσαι εδώ;
Αυτή την καλοκαιρινή και ευοίωνη Κυριακή αυτές οι σκέψεις μου ήρθανε, και ήθελα να στις χαρίσω.
http://www.htwins.net/scale2/

Το link μου το έστειλε ο DeepDownTheRabbitHole και είναι μαγικό, παίξτε με την μπάρα δεξιά-αριστερά και ταξιδέψτε.




Πηγή

Viewing all articles
Browse latest Browse all 34419

Trending Articles